Sanki kaburga kemiklerim yer açıyordu, sağa sola genişletiyordu alanını, otursam batıyordu sanki, kalksam nefesim içime kaçıyordu, ama ben bunun, içimde bir gül ağacı gibi büyümeye çalışan, köklerine, dallarına yer açmaya çalışan, benim içimden göbeğine bağlı eş ile hayata gelmeye karar vermiş, savaşçının sesleri olduğunun bilinciyle tüm rahatsızlıklarımdan yorgan yastık yapıyordum kendime.

Evlat, gülün cinsi.
Kokusu rengi dünyada hiç bir şeyle kıyaslanamayan,,.Evlat
Hangi anneye sorsan değişmeyecek cevap, evladı ona tektir, biride onbiride aynı duygu,sevgi ve şefkatten geçen kapıdan gelirler.
Hayatı boyunca annelik görevini güzel tamamlamak için her şeye göğüs gerer anneler.
İmkanlar ve imkansızlıklar yol boyunca, begonviller nergisler, bazende dikenli güller olur yol kenarında.
Olsun, yeterki evlatları iyi olsun, yürüsün, dişi çıksın, büyüsün,“okusun adam olsun” evlensin yuva kursun, iyi yaşasın ister her anne evladı için.

Bu arada, herkes yazsa hayatını bir romanı olur eminim.

Kendine sıra gelmiş gibi görünüyorken, kendini bir yerde unutmuştur anne, kendi nerede?
ev işi , çalışıyorsa iş, hayat şartları derken, biraz beli,biraz dizi başlar ağrılar, birde bana bak diye kendini hatırlatan vücut, işte tam bu noktada,

“ben” demenin ne olduğunu bilmediği için durur hayat, evlatlardır onu bencillikten ben kelimesinden uzaklaştıran çünkü, önceliği evlattı hep.

Anneler evlatları üzülmesin diye hastada olsa, sorunuda olsa çözmeye çalışır duyup üzülmesinler diye.


Ama evlat var evlatcık var, her anne bir olmadığı gibi, her evlatta bir değil.
Eli ayağı tutarken üretkenken evlatlar yanına sığabiliyor bir annenin , kaç tane olursa olsun, ama ana biraz düştümü, sen bak o baksın bu baksın kavgaya dönüşüyor sevgiler.

Neydi gerçek olan ?
Özveri sevgi saygımı ?
Basitleştirilmiş zaman mekan duvarı, bahane basamaklarımı ?
Kendinde hiç suç yokmuş gibi karşıya, Önyargı mı ?
Kendi kapısının önünü süpüremeyenlerin elimize süpürge tutuşturma ça basımı ?

Neyi sorguluyoruz ?

Sorgulanmadan harcanmış bir hayatın karşılığınımı ?
Hata kim yapar, insan olan herkes yapabilir mi ?
Kadir kıymet bilmek, kendini bilmekten, geçer…
Beş parmağımız var iken onlar bile birbirine benzemiyor, ayrım yapıp birisi uzun birisi kısa diye,kesebilirmisiniz?
Kimse kendine layık görmediğini, başkasına yapmadığı gün,
Dünyada her şey güzel olacak.
Anneler ve evlatların adı sevgi,
Umudun adı sizin soyadınız olsun.
“ Yaşlılığın temeli yalnızlıktır”