Sen ki milyarca insan içinde şu an karakterinle ve ahlakınla teksin. İçinle ve dışınla… Şu dünyaya senin gibi gelmedi ve gelmeyecek. Seni yaratan, senin her bir azana ayrı ayrı özenip ve sana ayrı bir kader yazmış ve hiç bir yazgısı tesadüf değil. Seni yaratan, sana bu kadar özenmişken, sen kendine neden değer vermezsin ey can? Biliyorum ki şu an bu satırları okursan muhtemelen kendini geliştirmek istediğin yönlerin var ve herkesin mutlaka olmalıda. İlk olarak kendini sevmekten başlamak gerekli. Sana verileni sev ve razı ol. Sana verilen dış güzellikleri sev. Elini, gözünü, gönlünü sonra yazgını sev ve sana verilen kaderi sev. Mevla’nın verdiğine razı olmak kendini sevmektir ey can. Çünkü o kader sadece sana yazıldı. Onu yazarken her bir ayrıntısına özenildi. Ve hayatındaki her bir olayın perde arkasını anla. Her bir canlı onun emrinde unutma. Ders çıkar. Anladıysan bir şeyleri, bir daha o kuyuya düşme ey can. Sen kendini sev, Rabbini sev, Ondan gelen her şeyi sev…
